NI-ha, ni-NOY

Sabi ni Ninoy, “The Filipinos are worth dying for.” Naks, talaga nga namang bayani ang dating. Hindi mapagkakaila na isa siyang makabayang tao. Marami siyang ginawa para sa bansang Pilipinas, buong tapang niyang sinugod ang kanyang mga prinsipyo at paniniwala sa mga nanunungkulan na lumalabag sa karapatan ng bawat Pilipino. Dakila nga talaga, ngunit, kung ating titingnan, “worth it” ba talaga ang kanyang mga sakripisyo?

Idineklara ng Pangulong Arroyo na bakasyon ang takdang araw na ito, para maalala nating mga Pilipino ang pinagdaanan ng tinaguriang Modern-day hero ng ating bansa. Meroon ngang mga seremonyas at programa, meroong din namang media coverage, at meron ding mga paraphernalia na tulungan tayong mga mamamayan na alalahanin at pasalamatan si Ninoy. Ngunit, tunay bang napapaabot ang mensahe nito? Di mapawari sa aking isipan na walang pakialam ang mga tao. Tumingin man sa paligid, hindi mapagkakaila na hindi naman tama ang celebrasyon na dapat nagunitaan.

Ang lungsod ng Makati ay tinaguriang business district ng Pilipinas. Sagana sa liwanag ang mga daan, hindi dahil sa araw dahil bumabagyo naman, ngunit dahil sa mga palamuti na nakasabit at nakadisenyo sa paligid na nagsasabing “remembering ninoy.” Pero tunaw-sikmura na lamang ang naramdaman ko noong may mga dumadaan na tindero sa kalye na nagbebenta sa mga magagarbong mga sasakyan. Nasaan ang disiplina, karapatan, kaayusan at katapatan na tanging hiniling ni Ninoy para sa mga Pilipino?

Dako naman tayo sa lungsod ng Sucat. Meroong malaking banner sa gitna ng daan, na nakasabit sa overhead pedestrian pass. Ang nakakatawa sa itsura ng lugar na ito, wala namang pumapansin sa banner na pagkalaki-laki, naging paraan pa siyang maging promotional props ng mga opisyales ng tinaguriang bayan. Kung buhay siguro si Ninoy doon sa banner, lumundag na siguro siya palabas dahil sa karumal-dumal na pagtatabi ng kanyang litrato sa mga opisyales na wala namang kinalaman sa kanya.

Sabi ni Sergio Lorenzo, animnapu’t apat na taong gulang, ibang-iba talaga ang nasyonalismo ng taong bayan ng mga panahong nagdaan kumpara sa mga paguugali ng mga tao ngayon. Kulang na kulang ang partisipasyon ng mga tao sa pangyayari ng bansa. Lahat ay nagsasarili nalamang at walang pakialam. Hindi tulad noon, higit na sinusubaybayan at pinaninindigan ang mga isyus na dapat pagusapan, lalo na ang ng mga kabataan.

Hindi na ba tayo nahiya sa kaugalian natin? Hindi ako magiging hypocrito at aaminin kong mayroon din akong pagkukulang sa pagiging Pilipino, at pagiging mabuting tao. Suntok sa buwan na lamang kung hindi mo pa rin alam na naghihirap na ang Pilipinas at nasasayang ang mga pinaghirapan ng mga taong tulad ni Ninoy.